باران

baran

باران آمد

حالا چه فرقی می کند که باز هم ابر چشمانم باریده باشد یا آسمانی که مدتهاست با این همه ابر همچنان منتظر است

همه می گویند باران که می بارد گاه اجابت است

نکند می خواهی فرق بگذاری؟

باران می آید

چنان همیشه نرم و بی صدا... چه شب هایی غریبی می شود شب های بارانی

...

با تو ايمنم و با تو سرشارم از هر چه زيباييست

پناهم باش تا سنگيني غربت از شانه هايم فرو ريزد و 

ملال تنهايي از چشمهايم

 تو براي من اولين و آخريني

بي تو تمام لحظه هايم باراني است

آري تو مي داني که خانه ي عشق کجاست و من

و من تو را در بطن تپش هاي قلبم شناختم

و در پهن تنهايي خويش کلبه اي ساختم از پاکي

تا عمري در زير سايه مژگانت بيارامم

شانه هايت را براي گريه کردن نه... براي تکيه کردن دوست دارم

بي تو بودن را براي با تو بودن نه...بي تو بودن را اصلا دوست ندارم

   بيا تا همديگر را براي با هم بودن احساس کنيم

یار رفته

آن ترک پري چهره که دوش از بر مارفت                  آيا چه خطا ديد که از راه خطا رفت

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بين         کس واقف ما نيست که از ديده چه ها رفت

دور از رخ تو دم به دم از گوشه ي چشمم                 سيلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت

از پاي فتاديم چو آمد شب هجران                در درد بمانديم چو از دست دوا رفت

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت         عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

اي دوست به پرسيدن حافط قدمي نه          زان پيش که که گويند که از دار فنا رفت

یاد

رفتي ز پيش ديده و بر جان نشسته اي    

     از خاطرم چو اشک به دامان نشسته اي

از ما چه ديده اي که به صد سوز همچو شمع  

    خندان ميان بزم حريفان نشسته اي

اي غم اگرچه عهد تو بشکسته ام به مي

  نازم تورا که بر سر پيمان نشسته اي

بر چشم غير ار بنشيني به دلبري 

   انديشه کن چو اشک که لرزان نشسته اي

واژه باران ، باران واژه هایی است که گهگاه از ابر ذهنم بر کویر کاغذ می بارد.

درخت سبز یادت از مرکز قلبم ریشه دوانده در همه ی وجودم...

این ریشه های جاری حتی تا سر انگشتانم موسیقی ملایم و حیات بخش نگاه آبی ات را زمزمه می کنند!

نگاهت را که بگیری ، آبیاری ریشه ها از مرکز با یک "ایست" متوقف می شود...

بدون این مایع سرخ رنگ ، ریشه ها دیگر آبی نیستند!!